Değerli okurlarım, çok kıymetli dostlarım ve dünyamızın geleceğini ırkçılığı, inan farklılıklarını renk zıtlığını bırakılmasına inanan ‘demokrat- insan’ lar ; 103 yıl önce bugün TBMM de ‘hiyaneti vataniye’ yasası kabul edildi. O zamanın getirdiği zorunluluk, Anadolu toplumunu bir ulus çerçevesinde birleştirme hedefleri nedeniyle böyle bir yasa çıkmasına ılık baksamda, bugün böyle bir yasa çıkmasına şiddetle karşı gelmeye çalışırım.
Değerli okurlar ben de, demokrat düşünen herkesler de anamızdan demokrat doğmadık. Protest zeminli solculuktan evrile evrile bu düşünceye geldik. Tabii gelişen düşünce zeminimizin temellinde çağımıza uygun faşist düşünceler vardı. Hatta boldu. Şimdi de kalıntıları vardır. Ben şahsen zaman zaman zihnimde ki bu faşist dürtüleri kontrol etmekte zorlanırım.
Örneğin bir çocuğa tecavüz etmiş sakalı dizlerinde, melül bakışlı heriflerin derhal kafası kesilsin isterim. Ama, hemen kendimi denetlerim. Denetleme için çaba sarfeder, bu ilkel yargı fikrini zihnimden siler, “düşüncelerinden değil, eylemlerinden sorumluyum’ desturu ile teselli bulurum. Bunca laftan sonra gelelim esas meramıma: değerli dostlar, bu Muharrem İnce’nin, onu destekleyenlerin yaptığı nedir Allah aşkına? Tabii ki hiyaneti vataniye yapıyor diyemem, dersem dilim yansın, diyemem ama bu yaptıkları nedir peki? İçlerinde ne okumuş cahiller var, bir bilseniz. Biri benim çok iyi tanıdığım biri vesselam.