Gündem - Haberler - Son Dakika Haberleri

Evlilik kredisi yerine tarıma kredi verilse diye düşündüm.

Okullar 11 Eylül pazartesi günü açıldı. Yeni eğitim öğretim yılında değerli eğitim emekçileri ve sevgili öğrencilere başarılar diliyorum. Okulların açılması ile birlikte ülkemizde üç ana başlık konuşulur oldu.

TÜİK verilerine göre Temmuz 2023’de bir önceki yılın aynı ayına göre en çok harcama artışı lokanta ve otellerden sonra %75,95 ile sağlıkta oldu.

Madencilik, Hidroelektirik Santralleri (HES), Barajlarda depolanan su kütlesinin zemine olan askısı vb. pek çok insan kaynaklı faaliyet deprem oluşumu için şüphe ile karşılanmalıdır.

Kış mevsiminin vazgeçilmezi mandalina...Parlak, koyu yeşil yaprakların arasından kolayca seçilen turuncu, sarı, bazen de sarıyla karışarak kendini yeşilden sakınan renkleriyle insanın içini ısıtan sağlık dolu bir meyve.  Sahi siz en son hangi meyveyi  dalından topladınız? Yoksa sizler de meyveyi market raflarından torbalara dolduranlardan veyahut pazarda esnafla yaptığınız kısa sohbet arasında kabuğuna dokunup, kokusunu içinize çekip özenle en güzel meyveyi arayanlardan mısınız? Ağaçlar arasında dolaşıp, dallar üzerinde gözlerinizi gezdirdikten sonra  seçtiğiniz bir meyveyi dalından toplamayalı ne kadar oldu? Ya da birer tüketiciden mi ibaret olduk, diye sormak lazım.

Demokrat Gündem Gazetesi’nin (www.demokratgundem.com) İzmir merkezli olarak yazılı ve dijital haber portalı olarak yayın hayatına başlamasının 2. Yılına günler kala sistemi oturtup ekibimizi de artık kurmanın verdiği mutlu ruh haliyle çalışmalarını yakından takip ettiğimiz İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Sayın Tunç Soyer’i makamında ziyaret ettik. Gazetemiz, İzmir basın sektöründe yazılı, görsel ve dijital tüm platformlarda verdiğimi düşündüğüm 22 yıllık emek yoğun hizmetin ardından tarafımdan kuruldu. Martin Luther King’in ünlü ‘Benim bir hayalim var’ (I have a dream) şeklindeki cümlesi sanırım benim için de geçerli. Medya sektöründe de kadınların karar verici mekanizmalardaki sayısının azlığı hepimizin maalesef malumu.

Sözcüklerden bir ev kurdum kendime; taştan, duvardan değil diye yurtsuz mu kaldım? Kaç avuç toprak gerek insana? Küçücük bir mahalleye sığdırabilir mi bir insan tüm dünyasını? Bir yere mi ait olmalı, yoksa hiçbir yere mi yolculuk etmeli bilinmez… İçimizde yiten diyarlar, bize ait olmayanlar ve bizim ait olmadığımız yerlerin tuhaf ve ‘tekinsiz’ gelişi niye?! Siyahı ya da beyazı değil de griyi seçince olacaklar boşaltırsa içimizi?! Veremezsek hiçbir yerin hakkını? Değişmek aynı zamanda yitirmek mi demek, büyük emeklerle inşa ettiğimiz duvarları yıktığımızda değişebilmek için, dünya da mı yıkılacak başımıza? Dönüşmekten korktuğumuz zamanlarda evrileceğimiz insanın belirsizliği mi kırıyor cesaretimizi? Sanki bütün hasretlerimiz, bütün acılarımız temizlensin diye değil de, üzerimize daha çok yapışsın diye mi aitiz birine ya da bir yere… İsmetpaşa Mahallesi’nin sokak lambası 05.04’te sönüyor her sabah. Seher vaktinde mi geleceksin, eğer geleceksen öfkelenmeyeyim karanlığa… Ait olmak içimi ufalıyor, olmamak kağıt kesiği. Yürüdüğüm yollar bana çıkmıyor, burnumun direğinde öksüz özlemlerim… Ruhum karıncalansın istiyorum, kaskatı kesilsin, kısık bir okuma lambasının ışığındaki sarı gibi sönüp gitsin. Penceredeki üşümüş gökyüzüne bakıyorum, gökteki titrek mavi ile izmaritteki kırmızı birleşiyor ansızın. O an ısınıyor işte içim. Kumda yürümek kadar zor nefes almak, kafamı çevirdiğimde bir balıkçı teknesi uzaklarda. Güneş batarken yanaşıyor kıyaya Altınova’da. Oturduğum sandalyeden kalkıp gitmek istiyorum yanına. ‘’Yeni gelen papalina balığı!’’ diye bağırıyor balıkçı, arka fonda sanki İlhan Şeşen’den Ankara’dan Abim Geldi şarkısı çalıyor. Gözüme giren güneş ışığı ile aniden gözlerimi kapatıyorum. Hatırıma ellerimizi boyayan çiçekler düşüyor yüreğimizin yaralandığı yerden. Çok uzaklara gitmek istediği oluşuyor aniden; ama zaten en uzak olan en yakın değil mi? Küçükken Cunda İskelesi’nde tuttuğumuz balıklar yuvarlak oltalar ile… Gün batımında rakı içelim terasta, sen yanında ayran bense sade soda ile. Tuttuğumuz balıkları geri saldığımız için mezelerden tırtıklayalım. İki kadeh arası çay verir misin bana rakı bardağında? Eylül’de taze ceviz alalım perşembe pazarından. Parmaklarımızın uçları yara olana kadar bırakmayalım soymayı. Midilli’ye karşı sahhaftan aldığımız kitapları okuyalım birbirimize, karşılıklı… Dalalım mahalle aralarına, sana dizlerimin çürüdüğü sokakları göstereyim. O zaman daha iyi anlayabilir misin içimdeki yangıyı? Eğer dut seviyorsan beyazları nasıl kırmızıya boyadığımı anlatabilirim sana Taksiyarhis Kilisesi’nde. Lojmanda gizlice besleyip büyüttüğüm kedi yavruları eşlik eder bize. Pembe dış cephe boyasına düşmüş bembeyaz annelerini de es geçmem elbette… Kavakların çaldığı ıslıkları duyuyor musun? Tepeye çıkma zamanı… Yaklaştıkça daha da kanırtıyor kulaklarımı. Bir insan kaç karış toprağa sığar? Beyaza renksiz derler ya, bir avuç taşa yazılanlar tüm sığamayışlarını vurur yüzüne. Tek başına anlamsız olan harfler bir ordu gibi durur karşında bir araya gelince, hayatın iki cümleye karşılık gelir bir anda. Sabah uyanınca akşam sefalarına bak pencereden başını sarkıtıp. Uçsuz bucaksız denizleri, git git bitmez yolları tepmene gerek yok beni bulmak için. Papalinanın sırtındaki sarıda, sahhaftan alınmış kitabın nemli kokusunda, dedenden kalmış damgasız pullarda, rakıyı her yudumlayışındaki buruk tatta bul beni . Seninle iken hatırlamayı; sensizken unutmayı yeğliyorum.

Ahmet Yıldız isimli çok önem verdiğim bir yazar, sü­rekli izlediğim odatv.com sitesinde 11 Ocak 2011 tarihinde, tam he­defe isabet eden bir değerlendirme yaptı. Nokta, virgül ekle­meden altına imzamı atıyorum: “Edebiyatla bir toplumu değiştirebilir misiniz? Ben bil­miyorum. Ama T.S. Eliot'un ünlü "Denemeler" kitabında yaz­dığı gibi bir toplumu çökertebilirsiniz: Edebiyatı çöken bir di­lin ulusu da çöker! Buna inanıyorum.

Merhaba. Kanserle mücadele eden hastalar ile yakınlarına umutlu bir ses, dayanışma ve toplumun kanser hastalıklarına dikkatini çekme amacıyla Demokrat Gündem'de Yolculuk Notları adıyla yazdığım ilk yazı, sizlerden yoğun destek aldı. Lenf kanseri (lenfoma) tedavim ve kemik iliği nakli sonrası iyileşme sürecim devam ederken, dayanışma gösteren tüm dostlar ve okuyuculara, içten dilekleri, yorumları için sonsuz teşekkür ederim. İyi ki varsınız. Sevgi ve dayanışmamız inanıyorum ki hepimize güç veriyor. İKİ KAREDEN YANSIYANLAR                  Yukarıdaki iki fotoğrafı, yaşam, umut, barış ve doğanın güzel bir yansıması olduğunu düşünerek sizinle paylaşmak istedim. İzmirliler bilir, Karşıyaka-Alsancak vapurunda yolculuğa martılar eşlik eder ve atılan gevrek kırıntılarını yakalamaya çalışır. Geçen yıl Ocak ayında çektiğim bu fotoğraf, martıların İzmir'in sert kış rüzgârına rağmen bir kaç kırıntıya ulaşmak için vapurun çevresindeki çabalarını yansıtıyor. Geçtiğimiz günlerde Kuşadası'nda çektiğim ve ilçenin simgesi olan heykel fotoğrafı ise gökyüzüne açılan bir elin içinden salınan barış güvercinlerini bize gösteriyor.                BİR YILIN ACI BİLANÇOSU Bu umutlu fotoğraflar Ege'nin muhteşem denizini, doğasını, rengini martılar ve barış güvercinleriyle birlikte yansıtıyor. Olumlu özelliklerine karşın iki fotoğraf, geçen yılın Ocak ayı ile bu yılın Ocak ayı arasında dünyanın alt üst olan son bir yılını da hatırlatıyor. Dünya, 21. yüzyılın vebası olarak nitelenen Covid-19 salgınıyla son bir yılda korkunç bir süreci yaşıyor. Türkiye'de açıklanan verilere göre 25 bin, dünyada ise 2 milyondan fazla insan koronavirüs nedeniyle yaşamını yitirdi. Pandemi, ölümlere, ağır işgücü ve ekonomik kayıplara, eğitimde aksamalara, sosyal ilişkilerin neredeyse bitmesine neden oldu. Dünyada, kanser, doğal afetler, cinayetler, kazalar ve son bir yılda Covid-19 nedeniyle kaybettiğimiz insanlar varken, umut belki de fazla iyimser bir dilek; aynı zamanda insanı daha iyi bir gelecek hayaline ulaştıran önemli dirençtir. Her şeye rağmen yine umut, yine sevgi, insana yakışan iyilik ve dayanışmayla anlamlı bir yaşam yolculuğundan vazgeçmemeliyiz. Bu karanlık günlerden aydınlığa yine hep birlikte çıkacağız.                 DÜNYA KANSER GÜNÜ                      Yaşadığımız bu süreçte sağlıklı bir hayatı seçmek de bizim elimizde. Kanser hastalığıyla mücadele eden biri olarak sağlıklı yaşam için yapabileceğimiz şeyleri bir kez daha vurgulamak istiyorum. 4 Şubat Dünya Kanser Günü yaklaşıyor. Sağlık Bakanlığı'nın açıklamasına göre, günümüzde kanser hem dünya hem ülkemiz için ölüm nedenleri arasında kalp damar hastalıklarından sonra ikinci sırada yer alıyor. Dünya genelinde yaklaşık her altı ölümden biri, ülkemizde ise her beş ölümden biri kanser nedeniyle gerçekleşiyor. Kanserden ölümlerin yaklaşık üçte biri; tütün kullanımı, yüksek beden kitle indeksi (fazla kilolu ya da şişman/obez olma), yetersiz meyve ve sebze tüketimi, yetersiz fiziksel aktivite ve alkol tüketimi gibi başlıca beş davranışsal risk faktöründen kaynaklanıyor. Oysa günümüzde kanser hastalıklarının yüzde 30 hatta yüzde 50’ sinin bu riskler ortadan kaldırıldığında önlenebilir olduğu belirtiliyor. Uzmanlar erken tanı konmuş ve uygun şekilde tedavi edilmişse, birçok kanser hastalığının iyileşme olasılığının da yüksek olduğunu ifade ediyor. Dünya Kanser Günü ilk kez 2005 yılında, ülkemizin de yakın işbirliği içerisinde olduğu Uluslararası Kanser Kontrol Örgütü (UICC) tarafından düzenlendi. Her yıl 4 Şubat Dünya Kanser Gününde, milyonlarca ölüme neden olan ve pek çoğu önlenebilir kanser hastalıklarına karşı toplumsal bilinci artırmak amacıyla tüm dünyada kampanyalar düzenleniyor. Tütün kullanımı, kanser gelişimi yönünden en önemli risk faktörü olup kansere bağlı ölümlerin yaklaşık yüzde 22’sinden sorumlu. Akciğer kanserinin yanı sıra mesane, böbrek, pankreas, mide, serviks (rahim ağzı) kanserlerinden de sorumlu olduğu bilinen tütün kullanımı, hangi yaşta olursa olsun terk edildiğinde kişinin yaşam kalitesi ve yaşam süresinde önemli bir fark yaratıyor.              BAĞIMLILIKLARA MAHKÛM  DEĞİLİZ                                      Kanser teşhisiyle birlikte sigara bağımlılığından kurtulan biri olarak, sağlıklı nefesin, zihnin ve bedenin eşsiz bir hediye olduğunu anladım. Bize zarar veren hiçbir bağımlılığa mahkûm değiliz. Kanser geçmişte söylendiği gibi artık amansız bir hastalık ve kader değil. Günümüzde tedavi olanaklarının artmasıyla başarılı sonuçlar alınıyor. Kanser hastalıklarından korunmak için zararlı bağımlılıkları bırakarak sağlıklı bir yaşamı seçebiliriz. Umutlu yarınlar ve daha sağlıklı kuşaklar için bu bilinçte olmalıyız. Nasıl ki martılar yaşamak için bir kırıntıya, güvercinler ise umutlu bir çabayla barışa kanat çırpıyorsa; bizler de daha sevgi dolu, iyi bir dünya ve sağlıklı toplum için  birbirimize kulak verebilir,  birlikte daha fazlasını yapabiliriz.