1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

1

Aşklarıyla tanınan pek büyük bir şairin hayatını yitirdiği gün ülkesinde bazı günahlar henüz bilinmezmiş.

Şairin ardında bıraktığı terk edilmiş notlarını, müsveddelerini kurcalamak, okumak, anlamlar çıkarmak kadar güzel ve çekici pek az günah olduğu düşünülürmüş.

Asım bey de ünlü şairin evraklarını karıştırırken böyle hissediyordu.

Üzeri çizilmiş kelimeler, karalamalar, anlamsız fakat kimbilir hangi çağda kıymeti anlaşılacak bir takım bilinçaltı çizgileri, işaretler,
Hesaplar,
Gülcemal resimleri,
Kırmızı bayraklı gemiler.

Okunur okunmaz durulan ve sanki kağıda sinmiş bir ruhu rahatsız etmekten korkarak yumuşakça fısıldanan kadın isimleri…

Münevver,
Nurinnisa,
Aliye.

Bir de ıslandığı için zor okunan silik bir isim.
….leksandra…

İhtimal Aleksandra olmalı.
Ya “Adı luksandra” yazıyorsa?

Sahibini yitirmiş ve üzerinde çok hayal kurulmuş şeyler, tıpkı terk edilmiş çocuklar gibi yeni insana soğuk bakarlar.

Bir müddet o şeylerle susmak gerekir.

Hem susmak insana kendini duymak hakkı da verirmiş.

Asım bey de susuyor.

Aleksandra olmalı!
Bak şu feleğin cilvesine.
Sait Faik Bey’in de bi Aleksandrası olacaktı.
Aman yoksa ….

Hadi canım sen de!
Daha neler!

İnsanoğlunun en eski damarı olan fesatlıktan değil bu aklıma gelenler.

Tozlu sandıkları açarken duyulan ürpertici haz ne zaman kalbiyle midesi arasında çırpınırsa bir insanın, onu muradından alıkoyacak güç yaratılmamış da ondan.

….leksandra.
Kimbilir kim bu
…leksandra?

Islanmadığı için sağlam kalan yerlerde yarım yamalak bilgiler var.

-Çocuk susmak oyunundan sıkılıyor-

Bir zalimin yanında gündelikçiymiş zavallı ….leksandra.
Konyak seviyor ve sabahın köründe işe gidiyormuş.

Tam okunmuyor.

Alelade bir rus romanının aralığından sevilivermiş kız izlenimi uyandırıyor insanda.

Yazıldıktan sonra ıslak diş fırçasına sarılan bir kağıt ne kadar okunabilirse o kadar okunabiliyor.

Yine silik bir yer…
….. yan yana yazılırdı duvarlara.
…….. yangın yerlerinde.

Ne tuhaf iş! Her şeyi silen su, yangının adını silememiş.

Asım bey duralıyor.

Yangın yerlerinde duvarlara ne yazılabilir ki?

Adlarımız yazılabilir.
Başka?

Öyle ha deyince duvara yazılacak şeyler olmaz ki insanın aklında.

Okunmuyor.

Suyun insafıyla kalmış bir iki is kokulu kelimeden bu büyük sır anlaşılmıyor.

….

Bu bilinmezlik içinde büyük şairin ölümünün üzerinden tam 42 yıl geçti.

Sıcak bir temmuz günü, Asım bey sonradan yangın yeri olarak anılacak yerde bir merdiven basamağında ölümü bekliyordu.

Duman henüz genzini yakmamıştı.
Ütülü lacivert pantalonu ve elindeki elbise askısıyla oturuyordu.

Asım bey 66 yaşındaydı.

Kendini ölümden korumak ve katilini savuşturmak için düşündüğü tek çare elindeki elbise askısıydı.

Altmış altı yılda okuduğu onca kitapta yerini bulamamış olacak ki vahşi bir katile reva gördüğü en elem verici silah bile bir elbise askısısından öteye gidemiyordu.

Asım bey o gün, kalın camlı gözlükleri, lacivert pantolonu, naifliği ve elindeki elbise askısıyla birlikte yandı.

Yangın yerinin bir duvarına adı yazıldı.

Ardında karıştırılacak onlarca evrak bıraktı.

Derler ki Asım bey yakıldıktan sonra bir daha o memlekette hiç kimse yangın yerlerinde duvarlara ne yazılabileceğini düşünmemiş.

Ve yine derler ki
bir şairin kağıtlarını kurcalamaktan daha büyük ve hatta adı anılmayacak kadar büyük günahlar da varmış.

Berkan Mahlıçlı

*Asım bezirci
Edebiyat eleştirmeni.
1967 yılında Orhan veli’nin yaşamı ve şiiri üzerine bir inceleme yayımladı.
66 yaşındayken 2 Temmuz 1993 günü Sivas’ta yakıldı.

**Orhan Veli’nin son şiiri, ölümünden sonra “Aşk Resmi Geçidi” adıyla son yaprak dergisinde okunamayan yerler boş bırakılarak yayımlandı.
…leksandra’nın kim olduğu hala bilinmiyor.