Karabağlar’da ilginç manzara

Sevgili okurlar, bugün sizlerle Karabağlar’dan ilginç bir durumu paylaşmak istiyorum. Malum, belediye meclisleri demokrasinin minik laboratuvarlarıdır.

Herkes gelir, konuşur, tartışır, bazen kavga eder ama sonunda bir karara varılır. Ama Karabağlar’da durum biraz farklı…

Meclis salonu boş kaldı; başkan oturumu sonlandırdı

Meclis toplantısına muhalefet partisi mensubu meclis üyelerinin yanısıra partisinin meclis üyelerinin çoğunluğunun da katılmaması nedeniyle oturumun sonlandırılması tarihe not düşülecek cinsten!

Düşünün ki, belediye başkanı meclis toplantısına geliyor, etrafına bakıyor ve… Kimse yok! Karabağlar Belediye Başkanı Sayın Helil Kınay’ın başkanlığındaki oturuma partili meclis üyeleri dahi katılmamış. Cumhur İttifakı zaten muhalefet, onların gelmemesi anlaşılır da, partili meclis üyelerinin gelmemesinde asıl sorun.

Sayın Helil Kınay ne demiş bakalım: “Karabağlar halkının seçilmiş temsilcilerinin görevini yerine getirmemesini üzüntüyle karşıladık.”

Sadece üzüntüyle karşılanacak, ya da halkın takdirine bırakılacak bir durum yok gibi görünüyor. Acaba meclis üyelerini, eleştiri ve taleplerini bir dinlemek mi gerekiyor artık!

Meclis üyeleri sebepsiz yere toplantıya gelmemişler gibi. Lakin durum hiç de öyle değil deniyor…

İşçi maaşları geç yatıyor, yüksek katı atık bedeli tepki toplanıyor

Peki meclis üyeleri neden gelmemiş peki? Kulislerde dolaşan dedikodular hiç de iç açıcı değil. İşçiler aylardır maaşlarını alamıyor. Belediyede huzursuzluk had safhada. Çalışanlar sabretmenin sonunun nereye varacağını soruyor. Pazarcı esnafı ise kendilerinden istenen yüksek katı atık bedeline isyan ediyor.

Üstelik mahkeme bu uygulamayı durdurmuşken! Pazarcılar haklı olarak isyan etmiş, davayı kazanmış ancak belediye hala bu konuyu meclise getirip düzeltme yapmamış. CHP’li meclis üyeleri de “Biz bu rezalete ortak olmayız” deyip salonu terk etmiş. Anlatılanlar, konuşulanlar maalesef böyle

Destek bulamayan başkan ne yapar?

Sayın Helil Kınay’ın durumu, eski filmlerdeki “yalnız kovboy” sahnelerini andırıyor. Farkı şu ki, kovboylar kasabayı kurtarırdı…

Karabağlılar ve siyaset kulisleri, “Bu belediye kimin için çalışıyor?”, İşçisine maaş ödeyemeyen, esnafından haksızca yüksek para almaya çalışan, kendi partisinin meclis üyelerinin desteğini kaybetmiş bir yönetim anlayışı nasıl başarılı olabilir ki?” sorularını soruyor…

Siyasette yalnızlık kolay iş değil

Siyasette yalnız kalmak kolay iş değildir. Hele ki kendi partiniz bile size sırt çevirmişse, oturup bir düşünmek gerekir. ‘Nerede hata yaptım, neden kimse benimle aynı masaya oturmak istemiyor, oturup dinlemem konuşmam lazım’ diye…

Görünen o ki sayın Kınay bu soruları sormak yerine, suçu başkalarında aramayı tercih ediyor. “Ben üzüntüyle karşılıyorum, halkın takdirine bırakıyorum” demekle iş bitmiyor.

Halk zaten takdirini kullandı, sizi seçti. Hizmete, yatırım yapmaya, eleştirileri dinlemeye, dar çevrelerde kalmaya gerek olmamalı…

‘Siyaset, uzlaşma sanatıdır’ aynı zamanda. Eleştiri, özeleştiri, dinleme, likayatli ekip, ortak akıl, çözüm bulma bir yerel yöneticinin başarısının temel anahtarlarıdır.

Bunun yerine yalnız kalmayı tercih etmek de bir tercih elbette; ve fakat sonrasında ‘Kimse beni anlamıyor’ diye yakınmanın ne kadar yeri olur, ne karşılık bulur? Bu, çok bilinmeyenli bir denklem dahi olmaz gibi…