DOLAR 32,2829 0.12%
EURO 34,7754 -0.09%
ALTIN 2.412,180,14
BITCOIN 2049121-0,46%
İzmir
25°

AÇIK

Özgün Utku

Özgün Utku

27 Mart 2023 Pazartesi

HİKAYEM BEN DOĞMADAN ÖNCE BAŞLAMIŞ

0

BEĞENDİM

ABONE OL

Merhaba, adım İ.U. Durun, hemen  'Bu ne biçim isim, böyle isim mi olur?' demeyin. Önce başımdan geçenleri anlatayım.

Hikayem ben doğmadan önce başlamış. Annemin ailesi, onu babasının babasına bırakmış. Annemi dedesi, küçük köylerinde  büyütmüş. Köyümüz çok güzel, yemyeşil bir Yörük köyü. Babamla tanışıp evlenmiş. Bana babamla nasıl tanıştığını, nasıl evlendiğini hiç mi hiç anlatmadı annem. O nedenle bilmiyorum, anlatamıyorum o süreci. Doğmuşum. Size söylemeyi unuttum. Ben %78 işitme engelliyim ve sınır zekadayım. Babam benim duymadığımı anladığında annemi ve beni terk edip gitmiş. Onu hiç tanımıyorum. Beni de annemin dedesi büyütmüş. Ben ona hep ‘BABA’ dedim. Burada da BABA diyeceğim. BABAm pazarcılık yapar. Annem ve ben de pazarda ona yardım ederdik.

Annem gittiğimiz mahalle pazarlarından birinde alışveriş yapan, müşterimiz olan bir adama sevdalandı. Daha çok gençti, yirmili yaşlarındaydı o günlerde. Bana hiçbir şey söylemedi, ama ben yüreğinin atışını yüreğimde duyardım adeta. Hep gözü onu arardı pazarda. Onu görüverince yüzü gülerdi. Bir zaman sonra o adama kaçtı. Ben 6 yaşlarındaydım. Adam uzun yol şoförüymüş. Adamın evine gidince onun evli ve iki çocuk sahibi olduğunu görmüş. Ama köydeki eve de dönememiş, “ne derim, nasıl anlatırım dönersem” diye düşünmüş. Çaresiz  kuma olmuş. İki  oğulları olmuş. Çocukları asıl eşin üzerine yazdırmışlar. Adam  yola gittiğinde asıl eşle kuma olan annem hep kavga eder, anlaşamazlarmış. Yine kavgalar, kavgalar olduğu bir gün adam eve dönmüş. İki kadının kavgalarından bezmiş olsa gerek annemi kapının önüne koymuşlar. Annem “bari küçük oğlumu verin” demiş, yalvarmış. Ama kapı duvar. Sokakta bir başına kalmış. Nasıl bir çaresizlik? İnsan düşününce kanı çekiliyor gibi oluyor. Ne yapsın? Kadın sığınma evine sığınmış sonunda. Arada eve gider adama oğulları için yalvarırmış. Bir gün adamı konuşmak için parka çağırmış. Çocukları için yalvarmış, adam hakaretler etmiş, terslemiş. Annem çantasından çıkardığı bıçağı adamın boğazına saplamış. Adam oracığa yığılmış ve ölmüş. Annem hapishaneye düşmüş.

Ben o günlerde ilkokuldaydım. Kaynaştırma sınıfında. BABA okula götürür, dönüşte alırdı. Evde nenem ve BABAm. Hiç yaşıtım, arkadaşım yoktu. Okulda duyan, konuşan çocukların arasında bir ben. Ergenlik yaşına geldim. Bir şey istediklerinde yürümem, koşarım. Yüzümde hep gülücük, gamzem hep çukurdur. Tek beni de görsünler, beni de yanlarına alsınlar isterim. Ama ben kaynaştırma çocuğuyum.

Sınıfta yalnızım, okulda yalnızım. Okulun kapısında hap satanlar, karanlık adamlar. Ben büyüdüm ya artık arkadaşım olsun istiyorum. Yaşıtlarım gibi onu görünce küt küt kalbim çarpsın, yüzüm heyecandan kızarsın istiyorum. Ama ben o duymaz, konuşmaz kızım okulda. Sonra biriyle tanışıyorum. On dört yaşındayım. Onun evine gidiyorum, sonra BABAma dönmek isteyince beni dövüyor, bana hap veriyor. BABAm şikayetçi olduğu için beni bulup ona teslim ediyorlar. O beni yine buluyor. Başka başka erkeklerle tanıştırıyor. Onlar bana yanımdan giderken para veriyor. Ne oluyor, neden oluyor; anlamıyorum, anlayamıyorum. Sonra Gaziemir’de piknik alanında bir akşam vakti beni arabada iki adamla jandarma yakalıyor. Karakolda tutanak tutup BABAma teslim ediyor. Mahkemeler, duruşmalar, duruşmalar. Suç: 14 yaşındaki engelli kız çocuğuna cinsel taciz. Ben artık İ.U.’yum. Haberlerde adım böyle kodlanıyor. İnsan değilim. Adım yok, ruhum yok. Sadece İ.U.’yum. Tutuklu var mı? YOK. BABAm duruşmalara gizli gizli gidiyor, nenemin bile haberi yok. Köyde bunu duyarlarsa bir daha kimselerin yüzüne bakamayız. Gelince üst üste gelirmiş ya hep dertler. Nenem duruşma evraklarını bir gün babamın cebinde buluyor. Üzüntüden felç geçiriyor.

Bugün 17 yaşındayım. Artık BABAmla yapayalnız, tek başıma olmaktan yoruldum. Benim adım ne, şimdi ne durumdayım diye merak ediyorsanız sizi 30 Eylül günü saat 10:15’de, İzmir 19. Ağır Ceza Mahkemesi'ne, davama bekliyorum. Siz yanımda olursanız yalnız olmayacağım. Siz olmazsanız yalnızım, yapayalnızım…

Özgün Utku (CHP İzmir İl Kadın Kolları eski Başkanı-Yeni Kuşak Köy Enstitüleri Derneği İzmir Şube Başkanı)