Ben kendimi metropol adamı olarak tanımlarım. Şehirde yaşamayı severim. Kalabalık bir cadde üzerinde bir kahvede gevrek- peynir kahvaltıya bayılırım. Hiç bir zaman inzivada yaşamayı sevmedim. Hayattan beklentim hep hareket olmuştur. Yaşlandıkça da arttı bu huyum. Ama bugün öyle olmadı. Bu sabah hayat durdu, ben de hayatın durmasına bayıldım bu gün. Bayılmak ne ki, dört köşe oldum.
Saat 9'u beş geçe sirenlerle birlikte hava dondu, İnsanlar durdu, arabalar sustu, yol kenarındaki ağaçlar nefesini tuttu. Kuşlar söyledikleri şarkıları biraktı. Toprak çalışmasına ara verdi. Çünkü he şey bir faniyi, büyük Atamızı anıyordu. Her saygı saftı, her anma içtendi. Sadece sevgi doluydu. Bu gün her şey O'na minnetlerini sundu.
Sonsuza kadar yaşa Atatürk’ümüz.
YORUMLAR