BEYNİMDEKİ CEHENNEM, GÖRDÜĞÜM CENNET
Bob Dylan’ın bir şarkısı mı, bir sözü mü, yoksa hem sözü ardından şarkısı mı var bilemedim. Türkçesi şöyleydi sanıyorum; “Aklımdan geçenleri söylesem kafamı giyotinle keserler. Ama gerçek de bu, aklımdan her şey geçiyor.” Hatta son cümle hatırımda; “İt is only live”.
Hava bir gün de olsa serinledi, kendimi kıyıya attım. Herkes kendini atmış, azmak, azmağın ucu, özellikle kuzeyi festival şenliğinde. Kalabalık ve renkli, coşkulu sahnelerin hepsini kaçırmadan izlemek zor. Martılar havadan konfeti atılmış gibi. Yüzlercesi havada, onlarcası suda, başkaları suya dalıp çıkıp suyla cilveleşmekte. Seyrek pelikanlar ağır ağır yüzüp balık gözlemekte, birisi ağır tepkili uçak gibi kalktı, kanatları büyük ama o gövdeyi çekmiyor sanki, suya paralel alçak uçuşla indi. Taa uzaklarda körfezin kuzey diyebileceğim ucunda flamingoların binlercesi allı kırmızılı avlanıyor; ama sesleri duyulmuyor. Uzaktalar. Eskiden taa balkonumdan bu bayram coşkularını izlerken şimdilerde yapılan setle birinci kattan göremez oldum. Her neyse, bu güzellik coşkusunda zihnimde bir bölüm var ki, dostlar başına. İçimde alevler kaynıyor, alazlar sanki sonsuzluğa uzanıyor. Beynimin ormanları yanıyor. İçinden çıtır çıtır yanan kemik sesleri duyuluyor. Sahneyi şöyle bir görüş alanıma çıkarıyorum. Yananlar kim diye. Din bezirganları, ahlah düşkünü çocuk, oğlan- kız tecavüzcüleri, milletin malını çalıp 'ben yapmadım o yaptı' diyenler, 'ormanları belediye koruyacaktı' diyen ve onun taklitçileri, 'ölen hayvanların parasını öderiz' diyenler ve yazarken aklıma gelmeyen tarikat şeyhleri, ve onları uçurmakta mahir müritlerinin hepsi. Cup, ateşe düşünce yok olan da var. Yanıp yanıp geri canlanan, elinde kılıç Ata düşmanı o şerefsiz de var.
Bob Dylan'ı tanımadan da ben bunları zihnimde hissederdim de korkumdan lafa çevirip çevreme diyemezdim. Nerde bende Bob Dylan götü.
Şimdi bile korkarak yazıyorum. Yetmiş beş yaşımı işliyorum. Hala aklımdan geçenleri yazamamak nasıl bir esaret siz düşünün!
Neyse, bir anda aklımdan 'belki de ölmeden bu vatan düşmanlarının böyle cayır cayır yandığını görürüm' diye ferah bir duygu geçiyor.
Kendime faşistliği hiç yakıştırmamışımdır. Ama bir yanağına yediğin tokata öbür yanağını çevirmek de Tanrı işi kardeşim. İşin kötüsü henüz kimse Tanrı'ya evrilmedi.
Bundan böyle bir sonraki makalemin adını yazacağım.
“Ölü kebabı”.. Urfa’dan…
News