Bükür, bıkır Bekir Coşkun
Nohut pişiriyorum, Betül’e yardım, "Dlapta istif için kağıt bardak gerekli" diye aklımdan geçiyor. Betül gerektiğinde buzluktan onlardan birini çıkarıp yemeğe atıyor. Mesela Etli Bamya yemeğine.
Zihnim dün Karşıyaka Belediyesi'nce adlarına anma etkinliği düzenlenen Bekir coşkun ve Pako yaşanmışlığı dolu. "Eh, İzmir uygar, Karşıyaka daha da uygar bir yerleşkedir, yapar" diyorum içimden. Görün bakın, bu etkinlikler sürer gider.
Ne güzel bir yadetme, ne şık bir hatırşinaslık. Sanatçı ne ister ki anılmaktan başka. "Bekir de yaşasa çok mutlu olurdu" diye düşünüyorum. Aklıma Urfa geldi ya, zihnimde hatıralar tepreşti ya, artık Urfa için bir hatıra yazmadan edemem. Şimdi Aşağı Çarşı'da biyambalıcılar hatıralarımda dans ediyor. Çarşıdaki o mahşeri kalabalığa, o gürültüye, o şamataya rağmen bıyambalıcının gelişini daha o, “Bükür miyanbalı, hastalara şifa, halsızlara kuvvet, sağlık dohtoru” diye bağırmadan önce duyarsınız. Sapsarı, pırıl pırıl parlatılmış imbiğin kenarlarındaki küçük ziller pırlantanın taşa düştüğü zaman çıkardığı ses gibi çıngıldar ve bıyambalıcı Cumge’nin (Cuma) yaklaştığını müjdeler. Cümge, şerbetin bükürlüğünü elindeki üç bardaktan ilkini fazla eğilmeyip, şerbeti köpüklendirerek sağlar. Verirken “Doktor bu dohtor “ diye de bağırmayı ihmal etmez.
Bu hatırayı Sabah Mehmet’le (Mehmet Güçlü) ile sabah sohbetimizde Güçlü başka bir konuyla ilgili bir laf etmiş , devşirmiş, ordan aklımda yer etmiştim. Benim Urfa’nın bizim bıraktığımızdan da daha yozlaştığı iddaamı bilmesine rağmen ısrarla “Bence hala Urfa’da bir kaç mahalle bükür Urfalı var“ demişti. Ben de “Yarım mahalle ya dolur ya dolmaz“ demiştim. İşte anı bu konuşma ile şekillendi. Bu seyyar içecek satıcıları içinde zamanında Urfa’da belediye reisi seçilmişlerden daha popülerler vardır ki, anmadan geçmek ayıp olur. Onlardan biri de örneğin Ayrancı Şüko. (Şükrü) Ancak o hala popülerliğini koruyan bir özgün Urfalıdır. Her neyse bir bakıma Bekir Coşkun’un bu uygar şehrimizin en uygar ilçesinde anılması beni arpayı fazla kaçırmış sıpaya çevirdi. Çok neşeliyim, çok coşkuluyum. Bu Urfa anısını Bekir olsaydı, kırma kadayıf, ehlinin emeğinden çıkmış patlıcan kebabı lezzetinde kalemi ile şiir gibi yazacağımdan kuşkum yok. Ben beceremem , ama onun şerefine cesaret ettim.
Mutlu uyu, ruhun şad olsun taşlarla konuşmuş, bitkilerle ülfet etmiş, insanlarla sevişmiş Bekir coşkun.
Sen bükür bir Urfalıydın.
Kapağı açınca fırlayan buharı ile yüzümü yakan bizim nohut pişecek gibi değil, Urfalı mizacı gibi sert herhal. "Betül, ocağın altını kapat, o sıcak suda da pişmeye devam eder" diyor…
News