DOĞAYLA İNATLAŞMAMALI
Bahar çiçek açtı dallarda.
Baharın gelişini çok sever, onun geleceğini hissettim mi içimi yaşam heyecanı kaplar; tıpkı misafir beklerkenki heyacanım gibi coşku seli yaşarım. Bu yılda pandemi, karakış, aşı derken baharın gelişini heyecanla takip ediyorum. Farkındalık içinde yaşayan herkes sanırım böyledir. İşte de geldi bahar. Hava şurup gibi, kuşların herbiri bir assolist olmuş sanki. Toprak, ha bu gün, ha yarın diye dört gözle cemre bekliyor. İçine düşsün diye. Galiba da bugün yarın düştü düşecek.
Kıyıda yürüyüşteyim. Derenin körfezle birleştiği azmak kocaman, masmavi bir festival alanı gibi. Deniz kıyısında karınca adeta su içmekte. Öyle durgun ve kıpırtısız deniz. Tam orta yerde bir grup turna beslenmeye durmuş, boyunları suya dalıp çıktıkça kanat altı alacaları parlıyor. Sudan yeni çıkmış bir takım balıkçıl kuşu ortada kalmış eski set direklerinin üstünde kanat kurutuyor. Çok miktarda karabatak derenin yükseklerine doğru hareket halinde, arkalarında oluşan su izi ise görülmeye değer. Taa ötede azmağın karşı duvarında bir grup taçlı turna sırtını kıyıya vermiş, kimi seyirde boş durmakta, kimi tetikte,besleniyor. İbrahim'in yanında durdum ( benim dostum, Kıbrıs akasyasıdır) yaygaracı martıları dinliyorum. Bügünkü yaygaraları bile bi hoş, kulağı okşamakta. Biri uçarak önümde cakayla geçti, beni görmezden geldi.
Doğayı izlerken doğaya şekil vermek zaman zaman tabii ki gerekli, kendini budayamayan ağacı budamak, toprağı sürmek, zor durumumda yardım babından sulamak mutlaka elzem. Elzem de, onu zorlamak da doğaya kötülük diye düşünmekteyim.
Mesela İstanbul'a kanal yapmak doğayı zorlamak, asırların kurulu düzenine müdahale etmek gibi. Dünya kadar canlıyı katletmek, sadece ve sadece bilgisizlik, cahillik, hırsa yenik düşmek diye düşünüyorum.
Aklımdan Büyük Önder'in (Mustafa Kemal Atatürk) Kurtuluş Savaşı'ndan yıllar sonra (8 yıl) İstanbul'a gidişi, İstanbul’un büyük önderini fahri hemşehri yapması, onun İstanbul için konuşması geçmekte. Büyük Önder Mustafa Kemal Atatürk İstanbul için şöyle diyor; "İki cihanın mültekasında (birleştiği yerde) , Türk vatanının ziyneti, Türk tarihinin serveti, Türk milletinin göz bebeği İstanbul, her Türk’ün kalbinde olan bir şehirdir." Atamızın dediğini hiç olmadı şimdi tekrar düşünelim ve bu güzel şehre artı bir zarar vermeyelim. Ne olur?! İsmini yazmaktan korktuğum, lebalebci, inadına yapacağızcı o kişiye bir çağrı. Bu, dinler mi ciddiye alır mı? Bilmem. Almaz diye düşünüyorum. Çünkü lebaleb cahil.
News