MİNİK TESPİTLER, MİNNACIK YORUM
Bugün ne mi düşünüyorum? Ne düşünmüyorum ki.
Önce uygarlığın aşı mucizesini, sonra da sonuçlarını düşünüp yürüyorum. Dudaklarımda Cahit Irgat’ın 'Yaşamak İstedikçe” şiiri.
Size de okuyayım;
' Ağaçlara kara kuşlar dadanmış
Elmalar delik deşik
Baba ölmüş, alacaklı sarmış evi
Yüreğim delik deşik
Rüzgarların çeneleri çözülmüş
Toprak bizi çekiyor
Dünyamız delik deşik… '
Kapıdan çıktım ve çıkar çıkmaz da yağmur ve rüzgarla çarpıştık. Hızlı olmayan, ama damlaları kocaman bir yağmur omuzlarımı, kafamı dövüyor. Bu keyfi kaçırmamak için kapüşonumu kapatmıyor, rüzgarın bazen yükselen bazen alçalan temposunda 5. Senfoni' yi dinliyorum. Omuzlarıma ve kulak kenarlarımdan düşen yağmur damlaları orkestradaki seyrek kullanılan enstrüman sesi gibi omuzlarıma ve kulak kemerlerime 'dınk' diye vurmakta.
Bu gün spor amaçlı yürüyüş yerine rahvan yürüyüşe geçiyor, doğayı dinliyorum. Bugün meydanı, spor yapmaya, rüzgara, yağmura bırakacağım. Onların spor yapışını izleyeceğim. İkisi de inanılmaz bir kutlama coşkusu içindeler; neyi kutluyorlarsa?
Belki de onlar da aşının mucizesini kutluyorlar. Biz insana virüsten daha kızgınız. İnsanı yok etmek bizim hakkımız. Evet, bence insanlık bu kez de soykırımdan kurtuldu; bilim bir yıla kalmadan insanları türlerinin yok oluşundan kurtardı. Bırakın o fasa fisso yorumları. Yok efendim, ticaret savaşıymış da, bu işte rant olmasaymış kapitalizm kılını kıpırdatmazmış da, falan filan. Bunlar boş, sığ beyinlerin ürünü. Yaşayacaksın, hem de bedava; yok yahu, nerede bu yoğurdun bolluğu. Urfa’da 'bedava bi şey, bi şeye, bi şey vermez', derler. Yaşamak Nazım’ın dediği gibi, kolay değil. Zeytin ağacı dikeceksin, tüm ormana katlanacaksın. Yaşamak bedava sanılmamalı.
Uygarlık bir kez daha insanlığı kurtardı vesselam. Darısı şimdiden ön göremediğimiz yeni felaketlerin başına. Oysa ben daha korkunç sonuçlar bekliyor, daha çok kırılacağımızdan korkuyordum. İnsanlık her zaman bu kadar şanslı olur mu, bilmem.
Aşı yapılışımın dördüncü günü, yan etki yok.
News