ORGANİK YAŞAM
Halihazırda “'organik yaşama' çabalarını gerçekçi bulmaz, beyhude çaba diye düşünsem de, şimdi aklımdan çocukluğumda Urfa’da yaşadığım organik beslenme biçimini özlemekteyim. Müsaadenizle sizinle de paylaşacağım.
Yağlı-yumurtalı çiğ köfte Urfa’da hali vakti az olan ailelerin icadıdır. Varyantları da gelişmiştir. Yağlı köfte, kaşık gibi kullanılıp kuru ekmekle yenen 'kıyma' sulu yağsız çiğköfte. Çünkü benim çocukluk yıllarımda et, hele 'kara et' görece pahalıdır. Biz aile olarak ayda bir iki kez sıklıkla orjinal çiğköfte, hemen hemen her gün de diğer türevleri yapardık. Şöyle bir sahne var gözümün önünde; Kadir dayım eli leğenin içinde köfte yoğurmakta, annem de başında ona asiste etmekte, turp doğruyor. Turplar kafam kadar. Ben o zamandan beri etli çiğköfteyi kabukları yağlı, lezzeti bal tadında Has ( Urfa’da marula verilen isim) ve turp ile yemeği severim, annem de bunu bilir. (O zamanlar turplar da Amasya elması tadında) kendisi turpu dilim dilim doğrarken turpun köşesinden kopan küçük parçaları ağzına atıyor. Benim seyrettiğimi görünce, pöçükten, yani uçta eğil de kesilmiş büyük bir dilimi bana uzatıyor. Çılgınca yiyip, bilmem kaç saniyede yutuyorum. Maceranın sonu acıklı. Yarım kilo 'kara et”'e yapılan çiğköfte kaç kişiye yetecek, Oysa annem hep etin kaldıracağından fazla bulgur kullanır, bilemedim altı kişi hadi yufkayla yense sekiz kişi doysun, oysa biz aile olarak sabit on bir kişiyiz. Takviye yemek gerek, o da genelde 'döğmeç' olur; annemle babam onu yapıyorlar.
Organik beslenme bana göre eskinin özleminin son çırpınma gayretleri. Sekiz milyar nüfusu bulmuş dünyamızın ne yapsak organik beslenmesi artık zor. Zordan da öte. Yumurta, kültürü olamadan organik tüketimde en az yirmi lira, organik domates keyfi 50 lira, hibridizasyon olmayan ekmek 25 liraya dayanır. Bunlar benim en az, minimum tahminim. Digital çağa girdiğimiz bu yıllarda hibrid yaşam mukadder. Eskiye özlem de kozmik çukurda yok olmaya mahkum. Kanaatimce bunu kabullenmek, yaşamdan olanla keyf almaya bakmak gerek…
News