Sorma bir kaç gündür Rusya-Ukrayna çatışması konuşulurken bu sabah Rusya Ukrayna’yı işgale başladı haberleri geldi. Evet Betül’üm Rusya Ukrayna’yı işgal

Son bir kaç günde neler oldu, neler,  Betül. Tabi yazamayınca haberin olmadı. Tarkan vardı ya, popçu, hani 'Oynama şıkıdım şıkıdım',

Dün neler oldu neler bir bilsen. Önce şunu diyeyim; ben dün çok ağladım, Foça’dan dönüşte senin maaşının bana bağlanma kağıdını

Korkuyorlar, evet Betül'üm korkuyorlar. Ellerindeki Arap İslamı enstürümanını kaybetmekten korkuyorlar. Çünkü iktidarda kalmak için ellerinde kalan tek satılabilir malzeme din,

Yürüyüş yolu kurşuni bir koyuluk içinde; çam yosun ve soğuk kokuyor. Bizim bahçede bol bulunan kuzgunlar, serçeler, güvercinler saklanmış herhal.

Canım cananım, 55 yıllık sevgilim, kadınım, anam, kardeşim, varlığım, zeytin gözlüm, nar tanem, ceviz içim sonbahar bitti kış yarılandı, ağaçlar

İlber Ortaylı, “Elif Şafak okumayın, çünkü O, Türkçe bilmiyor” buyurmuş. Demiş mi dememiş mi bilmem; bana söylemedi, sosyal medya bilgisi

Bugün Urfa’yı, Urfamı düşünüyorum. Hastane odasında, eşim Betül’le birlikte yaşam savaşının tam göbeğindeyiz; o tam orta cenahta kendine yer açmaya

İç bir devrim ve sistem değişikliği bedel ödemeden kazanılamaz.  Tarih bu iddiamın canlı örnekleri ile doludur. İşte Mustafa Kemal. Adam

Çok şey düşünüyorum.  Ama en önemlisi; farkettim ki yalnız değilim. Akrabalar, dostlar, tanıdıklarların telefonları, seyrek aramaları benim sevgi iştahıma yetmezse

Bir hastalıkta, bir yaşam mücadelesinde birlik ruhunu, beraberlik davranışını özlüyorum. Dünya değişmiş, insanlığı tek başına bırakan teknolojik birikim, nüfus patlamaları

Ölmesine yakınmış, babama sormuştum; "Ne anladın bu yaşadığın hayattan?" diye. "Hepsi yalan!" demişti. Hepsi yalanmış… Babamdan duyduğum Bu cevap benim

Urfa’dan İstanbul’a uzanan bir anı. Bugün çok mutluyum. Yerimde duramıyorum. Yine uyandı içimdeki çocuk. Neden mi?  Yeni romanım çıktı da

Ben kendimi metropol adamı olarak tanımlarım. Şehirde yaşamayı severim. Kalabalık bir cadde üzerinde bir kahvede gevrek- peynir kahvaltıya bayılırım. Hiç bir

Evet ülkenin cılkı çıkmış; "Ee, çıkmış da ne olmuş, sonuç ne? 20 yıldır ülkeyi yöneten iktidar gidici mi?"  Bilmem, zahar. Bir Arap vatandaşı

Türkiye’nin en uygar şehrinin en uygar semtinde yaşamaktayız; bayram olur da sokağa çıkılıp, herkese katılıp bayram yaşanmaz mı? Biz de çiktık. 

Eninde sonunda bu kökleşmiş toplum değerleri yerle yeksan olacak. Ne zaman mı? Bilmem; ama yıkılacak. Artık "ben bağımsızım; benim içişlerime

Dijital çağın başlaması ile insan üzerinde algılamaları etkilemek hem kolaylaştı hem de bu algıların toplumu hızla etkilemesi başladı. Ve başta

Mevsim döndü. Kış beklenenden hızlı, koşarak gelmekte. Deniz kıyısından düşünme ve yazma yerime doğru yürüyorum; Batı'dan efileyen hafif rüzgar sabah

Dediğim oldu. Hava Ege’de cilve üstüne cilve yaptı; sonra da yağmur geldi. Dün geceki serpinti aylardır yıkanmamış insanlar gibi ağaçlardaki

İzmir çok özel bir yerleşkedir. Halkı daha özeldir. İzmir'e göçle gelenlerin çoğunluğu da kısa sürede özelleşir. "Neyi özeldir?" diye soranlara

İki günden beri Kuzey batıdan bulutlar gelmeye başladı artık. Dün tek tek kümeler halinde ılgıt ılgıt akarken bu gün daha

Kahvaltı için geldik; vakit erken, henüz kafe açılmamış. Bekliyor, beklerken kıyıda yürüyoruz. Hava şurup gibi. Gölgeler serin, azıcık acıtsa da,

Ekim ayı içli bir aydır. Senenin en içli ayıdır desek yerinde olur. Bu ayda yapraklar dallarda solmaya, kırlardaki otlar sararıp