Tartan Pist, Filistin, ‘vicdan’

Doğanla birlikte İzmir Bostanlı kordonunda sabah poyrazdan esen hafif esintiyi sarıp sarmalamış yürüyoruz. Sabah saat yedi.

Ben uzun zamandır, yaklaşık 5 yıldır yürümediğimden geri kalıyorum. O önde, yanındaymışım gibi habire konuşuyor. Konuşmaya bayılır; Ben frenlemezsem. “Tartan pistler bozuk, belediye ne iş yapar ki burada “diyor.

Bana soruyor. Kem küm ediyorum, cevap vermiş gibi yapıyorum. Aklımdan sanki Urfa’da Tartan pistler çok mükemmel diye geçiyor. Yakında Urfa’dan çağırdım, geldi, bir miktar birlikte yaşarız artık. Ciğerini bildiğim, içten bir dostumdur.

Bırak tartan mattan pisti de şükret halimize, bak Filistinde ölü sayısı 41 bine dayanmış, diyorum. Biraz vicdanla düşün, uyarıyorum.

“Bana ne kardeşim, Tanrı yardım etsin, bana ne, bak yine Hamaslı teröristler acımadan çadırlara çocukları, bebekleri kamuflaj gibi doldurmuş, onlarca masumun ölümüne sebep olmuşlar.

Filistinli çalışmaz, üretmez, ama bol ürer, o ürettiği bebekleri sakınmaz sonra da bebekler öldürülüyor diye feyyad figan dünyaya bağırır, yardım isterler, bana ne” diyor. “Sözde Filistin devletinin memur maaşlarını bile İsrail ödüyor” nerdeyse bağırıyor. Öğle deme, onlar da yaşam hakkı olan canlılar, etme, bu kadar vicdansız olma, bak ülkemizde hayvan koruma yasası bile çıktı diyorum. Aldırmıyor, dinlemiyor; ona yetişemeyeceğini bildiği için tabana kuvvet uzaklaşıyor. Beni düşünceye sevk ediyor vesselam.