Yapılan bilimsel çalışmalar son yıllarda madde kullanımı ile ilişkili sorunların hızla artarak devam ettiğini ortaya koymaktadır. İçişleri Bakanı Süleyman Soylu ise uyuşturucu ile mücadeleyi sadece asayiş sorununa indirgeyerek daha önce de önerdiği yöntemi en son AKP Kütahya il toplantısında yaptığı konuşmada şu şekilde ifade etmiştir: ‘’ Tekrar söylüyorum, emniyet güçlerimize tekrar talimat veriyorum: Uyuşturucu satıcısını bulduğunuz an ayaklarını kırın’’.
Oysa uyuşturucu ile mücadele salt bir asayiş sorununa indirgenemez, bütüncül ve toplumsal yaklaşım gerekmektedir.
O halde bilimsel gerçekleri konuşalım ve soralım!
Madde kullanımı ve madde kullanımına bağlı sorunlar son yıllarda neden bu kadar artmaktadır?
Düşük eğitim seviyesi, işsizlik, borçlanma, göç, fuhuş ve şiddet madde kullanımını tetikleyen faktörler arasında yer almakta ve son yıllarda bu faktörler hızla artmaktadır.
Sosyal dışlanma ve Madde kullanımı
İçişleri Bakanlığı'na hatırlatıyoruz;
· Uyuşturucu ile mücadele;
· Arz azaltımı alanı dışında kalan talep ve zarar azaltımı alanlarına yönelik hedef ve bu hedeflere ilişkin faaliyetlerin oluşturulmasında yeterli düzeyde çaba ve bütünsel bir mücadele stratejisi oluşturmakla,
· Madde kullanımını tetikleyen faktörlerin minimalize edilmesiyle,
· Madde kullanımını ve madde kullanımına bağlı ortaya çıkan problemleri ortadan kaldırmak ancak bu sorunu çağımızın ciddi bir halk sağlığı sorunu olarak ele alıp uzun vadeli ve kalıcı devlet politikaları geliştirmek, gerekli önleme ve tedavi programları üretmekle mümkündür.
Meseleyi salt bir asayiş sorununa indirgeyip “bacak kırmakla” çözmek mümkün değildir.
Türkiye’de madde bağımlılığı tedavi merkezleri sayısı giderek artmaktadır.
Son 10 yılda; Alkol ve Madde Bağımlılığı Tedavi ve Eğitim Merkezlerinin sayı ve yatak kapasitelerinin artırılmasına rağmen artan hasta talebini karşılayamamaktadır.
Türkiye’de uyuşturucu bağımlılığı tedavisi gerçekleştiren kurumlar; • Sağlık Bakanlığı’na bağlı devlet hastaneleri, • Üniversitelere bağlı tıp fakültesi psikiyatri klinikleri, • Sağlık Bakanlığı hastaneleri ile irtibatlı üniversite hastaneleri ve bazı özel hastanelerdir.
Türkiye’de uyuşturucu madde bağımlılığı tedavisi ayaktan ve yatarak tedavi olarak sunulmakta olup, 2020 yılı sonu itibariyle 133 uyuşturucu madde bağımlılığı tedavi merkezi bulunmaktadır. 55 merkezde hem ayaktan hem yatarak, 78 merkezde ise sadece ayaktan tedavi hizmeti yürütülmektedir. 2020 yılı sonu itibariyle tedavi merkezlerinin toplam yatak kapasitesi 1.279’dur. 81 ilimizin 78’inde en az bir bağımlılık tedavi merkezi bulunmaktadır. (Ağrı, Gümüşhane ve Muş illerinde tedavi merkezi bulunmamaktadır.)
Tedavi Gören Kişilerin Çalışma Durumlarının Dağılımı (%)
Madde kullanım sorunu toplumun tüm kesimini etkilemekle birlikte işsiz/yoksul kesimini daha çok etkilemektedir. 2020 yılında tedavi gören kişilerin iş durumlarına göre incelendiğinde; • %17,6’sının işsiz olduğu, • %44,1’inin düzenli bir işinin olmadığı, • %33,1’inin düzenli bir işi olduğu, • %4’ünün öğrenci olduğu görülmüştür
Eğitim ve öğretim düzeyi düştükçe madde kullanım/bağımlılık sorunu artmaktadır.
2020 yılında tedavi gören hastaların eğitim durumları incelendiğinde; • %1,7’sinin hiç okula gitmediği, • %91’inin 1-8 yıl eğitim aldığı, • %7,3’ünün 9-12 yıl eğitim aldığı görülmüştür
Uyuşturucu madde bağlantılı suçlardan dolayı ceza infaz kurumlarında bulunanların hükümlü ve tutuklu sayısı her yıl artmaktadır.
Adalet Bakanlığı verilerine göre Türkiye genelinde 2020 yılı itibariyle 366 ceza infaz kurumu bulunmaktadır. Bu kurumlarda bulunan toplam hükümlü ve tutuklu sayısı 266.831 olup uyuşturucu madde bağlantılı suçlardan dolayı ise 85.484 hükümlü ve tutuklu bulunmaktadır. 2019 yılında Türkiye’de uyuşturucu madde bağlantılı suçlardan dolayı ceza infaz kurumlarında bulunan hükümlü ve tutuklular oranı %27,97 iken 2020 yılında bu oran %32’ye yükselmiştir.
ÖZETLE;
Eğitim seviyesinin düşmesi, işsizliğin artması, vatandaşların yaşamlarını borçla döndürmeye çalışması, ülkemize gelen göçmen sayısının hızla artması, fuhuş ve şiddet olaylarında meydana gelen artışlar madde kullanımını tetiklemektedir.
Madde kullanmaya başlama yaşının giderek düştüğü ve gençlerde madde kullanma sıklığının giderek arttığı görülmektedir.
Madde kullanımı ve bağımlılığı toplumun tüm kesimlerini etkilemekle birlikte işsiz/yoksulları daha çok etkilemektedir. Eğitim ve öğretim düzeyi düştükçe madde kullanım sorunu olanların sayısı da artmaktadır.
·Toplumsal sahiplenme olmaksızın bağımlılıkla mücadele kısmi amaçlarla ve sınırlı araç ve gereçlerle yürütülen bir çabaya dönüşmekte, bağımlılık sorunu ve sonuçları büyük ölçüde bağımlıların ve bunların ailelerinin yaşadıkları ve katlandıkları bir sorun haline gelmektedir.
Madde bağımlılarının, tedavi sonrası sosyal rehabilitasyon aşaması yeterince takip edilmediğinden, tekrar kısa sürede madde kullanmaya başladıkları belirtilmektedir.
Bu alana ilişkin yapılan bilimsel çalışmalarda belirtilen önerileri dikkate almadan, ergen ve genç erişkinlere yönelik bir planlama yapılmadan, eğitim sistemini bilimsel ve nitelikli hale getirmeden, yoksulluk ve işsizliğe karşı mücadele edilmeden salt arzı azaltıcı güvenlikçi yöntemlerle olumlu bir sonuç almak maalesef pek mümkün olamayacaktır.
Esasen bir halk sağlığı sorunu olan madde kullanımı/ bağımlılığı İçişleri Bakanı tarafından salt bir’ ’asayiş’’ sorununa indirgendiği sürece, hangi ‘’ bacak kırma eylem planı’’ uygulanırsa uygulansın önümüzdeki yıllarda madde kullanımı ve bağımlılığı toplumun tüm kesimlerini etkilemeye devam edecektir.
Tüm bunların ışığında ülkemizin bağımlılık politikalarının çağımız koşullarına uygun olarak oluşturulmasına ve ilgili tüm kurum ve kuruluşların sorumluluklarını ciddiyetle ele almalarına ihtiyaç olduğu bir kez daha görülmektedir.
Madde kullanımı/bağımlılığı bir suç değil tedavi edilebilen ciddi bir halk sağlığı sorunudur!
News
